Του Ανδρέα ΑνδριανόπουλουΚάθε πολιτισμένος άνθρωπος σιχαίνεται την βία. Κυρίως όταν προέρχεται από οργανωμένα κράτη. Κι έχει σαν στόχο αδύναμες κοινωνικές ομάδες δυστυχισμένων κι ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Αυτή όμως είναι η φυσιολογική οπτική γωνία των καλομαθημένων κατοίκων της Δύσης. Δεν συμβαδίζει απαραίτητα με τις αντιλήψεις και τις ιεραρχήσεις των πολιτών που είναι αναμεμιγμένοι στις συγκρούσεις αυτές.
Η ιστορία των κατοίκων της Παλαιστίνης είναι χαρακτηριστική. Μερικές από τις μεγαλύτερες σφαγές ο λαός αυτός δεν τις υπέστη από το Ισραήλ. Αλλά από τους γείτονές του, Άραβες, που σκόπευαν να τον εξαφανίσουν. Οι Ιορδανοί Βεδουίνοι πρώτοι έβαλαν στο στόχαστρο τους Παλαιστίνιους. Και στη μνήμη των σφαγών που υπέστησαν το 1970 συστάθηκε η πρώτη οργάνωση αντίστασης των Παλαιστινίων, ο «Μαύρος Σεπτέμβρης».
Το κύριο χαρακτηριστικό της Χαμάς, όπως και της Χετζμπολάχ στον Λίβανο, είναι πως εκφράζει το Σιίτικο Ιράν. Κι όχι τόσο την αντίσταση κατά του Ισραήλ. Γι’ αυτό και οι Άραβες Σουνίτες, πέραν κάποιων μικρών διαδηλώσεων για τα μάτια, είναι σιωπηλοί. Κι έμμεσα, λ.χ η Αίγυπτος και η Φατάχ, ενισχύουν την Ισραηλινή επίθεση. Γιατί η Αλ Κάιντα του Μπιν Λάντεν είναι άφαντη;
Κι όσοι δικαιολογημένα στενοχωριούνται για τις χαροκαμένες μάνες που οδύρονται, θα έπρεπε να αναρωτιούνται πως οι ίδιες δηλώνουν υπερήφανες όταν τα ανήλικα παιδιά τους διαμελίζονται σαν κομάντος αυτοκτονίας μαζί με δεκάδες ανύποπτους περαστικούς; Εκφράζουν τότε χαρά που τα παιδιά τους πάνε κοντά στον Αλλάχ!!: Πως ανέχονται να υπάρχουν αποθήκες πυρομαχικών στα υπόγεια των σπιτιών τους και στα σχολεία των παιδιών; Μήπως λοιπόν τα δάκρυα είναι για τους θεατές των δυτικών τηλεοράσεων; Και δεν επηρεάζουν καθόλου τους πρωταγωνιστές των γεγονότων στη Μέση Ανατολή;
Η ιστορία των κατοίκων της Παλαιστίνης είναι χαρακτηριστική. Μερικές από τις μεγαλύτερες σφαγές ο λαός αυτός δεν τις υπέστη από το Ισραήλ. Αλλά από τους γείτονές του, Άραβες, που σκόπευαν να τον εξαφανίσουν. Οι Ιορδανοί Βεδουίνοι πρώτοι έβαλαν στο στόχαστρο τους Παλαιστίνιους. Και στη μνήμη των σφαγών που υπέστησαν το 1970 συστάθηκε η πρώτη οργάνωση αντίστασης των Παλαιστινίων, ο «Μαύρος Σεπτέμβρης».
Το κύριο χαρακτηριστικό της Χαμάς, όπως και της Χετζμπολάχ στον Λίβανο, είναι πως εκφράζει το Σιίτικο Ιράν. Κι όχι τόσο την αντίσταση κατά του Ισραήλ. Γι’ αυτό και οι Άραβες Σουνίτες, πέραν κάποιων μικρών διαδηλώσεων για τα μάτια, είναι σιωπηλοί. Κι έμμεσα, λ.χ η Αίγυπτος και η Φατάχ, ενισχύουν την Ισραηλινή επίθεση. Γιατί η Αλ Κάιντα του Μπιν Λάντεν είναι άφαντη;
Κι όσοι δικαιολογημένα στενοχωριούνται για τις χαροκαμένες μάνες που οδύρονται, θα έπρεπε να αναρωτιούνται πως οι ίδιες δηλώνουν υπερήφανες όταν τα ανήλικα παιδιά τους διαμελίζονται σαν κομάντος αυτοκτονίας μαζί με δεκάδες ανύποπτους περαστικούς; Εκφράζουν τότε χαρά που τα παιδιά τους πάνε κοντά στον Αλλάχ!!: Πως ανέχονται να υπάρχουν αποθήκες πυρομαχικών στα υπόγεια των σπιτιών τους και στα σχολεία των παιδιών; Μήπως λοιπόν τα δάκρυα είναι για τους θεατές των δυτικών τηλεοράσεων; Και δεν επηρεάζουν καθόλου τους πρωταγωνιστές των γεγονότων στη Μέση Ανατολή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου