Του Αλεξη Παπαχελα Ας ορίσουμε επιτέλους τι είναι πατριωτικό και τι δεν είναι. Πατριωτικό λοιπόν είναι κάθε τι που προστατεύει τα εθνικά ελληνικά συμφέροντα με αποτελεσματικό τρόπο. Και με βάση αυτόν τον ορισμό, μπορεί ενίοτε να είναι πολύ πιο πατριωτικό να κρατάς χαμηλούς τόνους ή ακόμη και να σιωπάς από το να κραυγάζεις για τα «εθνικά σου δίκια». Οι χαμηλοί τόνοι και ο ρεαλισμός σίγουρα δεν συγκινούν, δεν ξεσηκώνουν, αλλά υπάρχουν στιγμές που χρειάζονται.
Εδώ και λίγο καιρό ένα κομμάτι του τουρκικού στρατιωτικού κατεστημένου επιχειρεί να ανεβάσει την ένταση στο Αιγαίο και, αν τα καταφέρει, να καταστήσει γκρίζα μια ακόμη περιοχή. Το ζήτημα είναι κατά πόσον η Ελλάδα θα «τσιμπήσει» πέφτοντας στην παγίδα ή αν θα αντιμετωπίσει τις προκλήσεις με ψυχραιμία, χωρίς ποτέ όμως να ενθαρρύνει η ίδια την κλιμάκωσή τους. Οι τουρκικές αιτιάσεις για το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι είναι εξωφρενικές, με όποια νομικά και πολιτικά στάνταρντ και αν κριθούν. Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να αντιμετωπίζει αυτά τα δύο νησιά όπως κάνει εδώ και δεκαετίες, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι όμως λάθος σοβαροί πολιτειακοί παράγοντες και άλλοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης να μπαίνουν στην παγίδα της κλιμάκωσης.
Η Ελλάδα έφθασε μεταπολιτευτικά δύο φορές σε σοβαρή κρίση με την Τουρκία επειδή κάποιοι, εντός και εκτός του ελληνικού κράτους, αποφάσισαν να «πουλήσουν τσαμπουκά» στο Αιγαίο. Η πρώτη κρίση, το 1987, κατέληξε σε μια συμφωνία βάσει της οποίας η Ελλάδα δεν μπορούσε να διενεργήσει έρευνες εκτός των δικών της χωρικών υδάτων. Η δεύτερη κρίση, των Ιμίων, οδήγησε στην έμπρακτη και πρωτοφανή αμφισβήτηση ελληνικής κυριαρχίας. Κάποιοι θα υποστηρίξουν βεβαίως πως στην περίπτωση των Ιμίων κακώς η Ελλάδα δεν απάντησε με στρατιωτικές ενέργειες, χωρίς όμως να υπολογίζουν πού θα ήταν τώρα η χώρα αν είχαμε οδηγηθεί σε έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο.
Τις ημέρες αυτές βλέπουμε όμως πως μια μερίδα ΜΜΕ θέλει να ανεβάσει την ένταση στο Αιγαίο, έστω και αν τα γεγονότα δεν συνάδουν με την υστερία την οποία προβάλουν. Ο «κιτρινισμός», είτε για εμπορικούς είτε για ιδεοληπτικούς λόγους, είναι υπό κανονικές συνθήκες αναφαίρετο δικαίωμα. Οχι όμως όταν αφορά ευαίσθητα εθνικά ζητήματα, όπου σε σοβαρές χώρες λαμβάνονται και άλλα δεδομένα υπ’ όψη, πέραν της τηλεθέασης και της κυκλοφορίας.
Εν πάση περιπτώσει, το σημαντικό είναι η χώρα να μη χάσει κυριαρχία ούτε σε μία ίντσα της επικράτειάς της. Σε αυτήν τη φάση η καλύτερη υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος περνάει μέσα από τον δρόμο της ψυχραιμίας, των χαμηλών τόνων, αλλά και της αποφασιστικής στάσης, όταν χρειάζεται, στο παρασκήνιο. Τα πανηγύρια, οι κορόνες και η τοποθέτηση δεκάδων σημαιών δεν βοηθούν απαραίτητα την κατάσταση, όσο και αν μας συγκινούν.
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου