Μπέρναρντ Μέιντοφ: Η πτώση των Φαραώ

Αν δεν υπήρχε ο Μπαράκ Ομπάμα, ο Μπέρναρντ Μέιντοφ θα μπορούσε κάλλιστα να ανακηρυχθεί άνθρωπος της χρονιάς. Ο 70χρονος χρηματιστής, μέχρι χθες μια από τις πιο αξιοσέβαστες μορφές της Γουόλ Στριτ, πέρασε στην Ιστορία ως ο εγκέφαλος μιας μυθιστορηματικής απάτης, έχοντας ληστέψει μέσω ενός σχήματος - «πυραμίδας» το απίθανο ποσό των 50 δισ. δολαρίων από μεγαλόσχημους πελάτες, όπως η General Electric, η Citigroup και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Περισσότερο κι από το μεγαθήριo της AIG, που διασώθηκε με λεφτά των φορολογουμένων για να στείλει, το επόμενο Σαββατοκύριακο, τα μεγαλοστελέχη της να ξοδέψουν εκατομμύρια δολάρια σε ένα όργιο κραιπάλης, σε πανάκριβο θέρετρο, ή της Lehman Brothers, που έβγαλε χιλιάδες ηλικιωμένους στον δρόμο να ψάχνουν για δουλειά, αφού τα τοξικά της απόβλητα διέλυσαν τις συντάξεις τους, η πυραμίδα του Μέιντοφ συμβολίζει με τον πιο παραστατικό τρόπο τα σαθρά θεμέλια της «Νέας Οικονομίας». Ο έκπτωτος Φαραώ υπήρξε από τους πρωτεργάτες για τη δημιουργία του χρηματιστηρίου εταιρειών υψηλής τεχνολογίας NASDAQ και διετέλεσε πρόεδρός του, τη δεκαετία του ’80. Ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα βασίζεται πάνω στην πίστη, στην εμπιστοσύνη. Αν λοιπόν ο πρώην πρόεδρος του NASDAQ, ένας υπεράνω υποψίας Εβραίος χρηματιστής, στον οποίο εμπιστεύονται τα κεφάλαιά τους εβραϊκές, φιλανθρωπικές οργανώσεις, αποδεικνύεται μεγαλοαπατεώνας, τότε ποιον μπορεί να εμπιστευθεί κανείς;
Η άνοδος και η πτώση του Μέιντοφ μπορεί να διαβαστεί και σαν μεταφορά για την ίδια την αμερικανική οικονομία στο σύνολό της. Το χαρακτηριστικό κάθε πυραμίδας (ή «αεροπλανάκι», όπως το μάθαμε στην Ελλάδα) είναι ότι εξασφαλίζει κέρδη που δεν βασίζονται σε καμιά παραγωγική, επιχειρηματική δράση, όσο διαρκεί η παλίρροια που φέρνει στην πυραμίδα καινούργιους επενδυτές- θύματα.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει, εδώ και μια δεκαετία, με την Αμερική: ζει μέσα σε ένα όργιο υπερκατανάλωσης, πολύ πάνω από τις πραγματικές, παραγωγικές της δυνατότητες, χάρη στην υπερχρέωση νοικοκυριών, επιχειρήσεων και του ίδιου του κράτους, απέναντι στους Κινέζους, τους Γιαπωνέζους, τους Γερμανούς και τους άλλους αγοραστές του χρέους της. Μόνο που, όπως για τον Μέιντοφ, έτσι και για τον Θείο Σαμ, τον τελευταίο Φαραώ της ιστορίας, κάποτε η παλίρροια σταματάει και αφήνει τον ναυαγό πάνω σε κοφτερά βράχια.

(Πηγή: Καθημερινή)