Η αυτοπαγίδευση του Ισραήλ

Του Aλέξη Παπαχελά (Καθημερινή)

Οσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Παλαιστίνη δείχνουν πόσο παγιδευμένο είναι το Ισραήλ στα αδιέξοδα που το ίδιο δημιούργησε. Η ηγεσία του είχε πριν από χρόνια να επιλέξει ανάμεσα σε δύο δρόμους. Ο πρώτος ήταν να κάνει τον βίο αβίωτο στους Παλαιστινίους ώστε κάποια στιγμή να εγκαταλείψουν όλοι, ει δυνατόν, τα πατρογονικά τους εδάφη. Ο δεύτερος δρόμος ήταν να περιορισθεί στα σύνορα που εξασφάλισε μετά τον πόλεμο του 1967 και να αφήσει τους Παλαιστινίους να δημιουργήσουν ένα βιώσιμο κρατίδιο, με την ελπίδα πως κάποτε θα βρισκόταν ένα modus vivendi.
Η επιλογή επεβλήθη, δυστυχώς, στην πράξη από ακραία στοιχεία. Η πολιτική των επεκτατικών εποικισμών χωρίς λογική παγίδευσε τους Ισραηλινούς πολιτικούς σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Οι ηγέτες του έγιναν όμηροι φανατικών, οι οποίοι ήθελαν την εξάπλωση του Ισραήλ σε όλη την ιστορική Παλαιστίνη. Ο αναλογικός εκλογικός νόμος της χώρας τούς έδινε μεγάλη και δυσανάλογη επιρροή, ενώ ο εποικισμός κατέστησε ανέφικτη τη συγκρότηση ενιαίου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους.
Για τα σημερινά αδιέξοδα ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό και η υποκρισία πολλών Αράβων ηγετών, οι οποίοι χρησιμοποιούν το αντιισραηλινό μένος των μαζών για εσωτερικούς σκοπούς, χωρίς να κάνουν τίποτα για να βοηθήσουν τους Παλαιστινίους. Τεράστια, όμως, ευθύνη έχει και η ιστορική ηγεσία των Παλαιστινίων που έχασε σημαντικές διαπραγματευτικές ευκαιρίες και διαβρώθηκε βαθιά από τη διαφθορά. Και βέβαια, η πολιτική σειράς αμερικανικών κυβερνήσεων –με την εξαίρεση εκείνης του πατέρα Μπους– οι οποίες βρέθηκαν όμηροι του φιλοϊσραηλινού λόμπι και πολιτικού χρήματος.
Τώρα, όμως, τα πράγματα είναι πολύ, πολύ δύσκολα. Οι Παλαιστίνιοι είναι πια ο φανατικός απελπισμένος γείτονας. Οι Ισραηλινοί κατάφεραν με την πολιτική τους να ακυρώσουν ακόμη και τα πιο μετριοπαθή παλαιστινιακά στοιχεία. Οι Παλαιστίνιοι που έχουν απομείνει δεν θα φύγουν, αλλά θα ρέπουν προς την ακραία τρομοκρατία. Από την άλλη, οι νέες γενιές Ισραηλινών είναι καλομαθημένες. Οι σημαντικοί ηγέτες που μπορούσαν να πείσουν την ισραηλινή κοινωνία για έναν ιστορικό συμβιβασμό, ο Σαρόν και κυρίως ο Ράμπιν, έφυγαν. Οσο λοιπόν στην Παλαιστίνη θα έχουμε μία Χαμάς που θέλει την εξαφάνιση του Ισραήλ και Ισραηλινούς πολιτικούς της σειράς, οι οποίοι δεν μπορούν να επωμισθούν το κόστος κάποιων γενναίων υποχωρήσεων, το μείγμα θα είναι εκρηκτικό. Οι μόνοι που θα χαίρονται είναι οι στρατολόγοι της Αλ Κάιντα, που σίγουρα θα βρίσκουν μεγάλη απήχηση με την υπόσχεση ενός τελειωτικού χτυπήματος κατά του Ισραήλ.