Θύματα...

Από τη Liberation

Σκληρή και δυσανάλογη. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσουμε τη μαζική επιδρομή της ισραηλινής αεροπορίας στη Γάζα, ιδίως αφού θα ακολουθηθεί κατά πάσα πιθανότητα από εξίσου βάναυσες χερσαίες επιχειρήσεις; Σίγουρα, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αφήσει τον πληθυσμό της υπό τα πυρά εχθρικών ρουκετών χωρίς να απαντήσει.
Σίγουρα, όπως δήλωσε και ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Αμπάς, οι ηγέτες της Χαμάς οργάνωσαν με πλήρη επίγνωση τις επιθέσεις με ρουκέτες Κασάμ εναντίον των Ισραηλινών πολιτών στο νότιο τμήμα της χώρας, ξέροντας πολύ καλά ότι θα προκαλούσαν μια στρατιωτική απάντηση. Ομως, οι βομβαρδισμοί που ξεκίνησαν το Σάββατο το Ισραήλ, οι πιο αιματηροί εδώ και δεκαετίες, έχουν προκαλέσει εκατονταπλάσιες ανθρώπινες απώλειες από εκείνες που υπήρξαν μετά το τέλος της εκεχειρίας.
Ακόμη και αν η πλειονότητα των θυμάτων ανήκει στις δυνάμεις ασφαλείας της Χαμάς, αυτά τα καταστροφικά χτυπήματα σκοτώνουν και τραυματίζουν πολλούς αμάχους, μεταξύ των οποίων ένας αδιευκρίνιστος ακόμη αριθμός παιδιών. Δικαίως καταγγέλλει κανείς τις επιθέσεις εναντίον πληθυσμών. Διατρέχει όμως τον κίνδυνο να χάσει την ηθική του ανωτερότητα όταν καταφεύγει στις ίδιες φονικές μεθόδους.
Ιδίως αφού το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών -το δείχνει η εμπειρία του προηγούμενου πολέμου στον Λίβανο- σπανίως είναι αντάξιο των ισραηλινών προσδοκιών.
Μόλις χυθεί το αίμα, θα πρέπει να ξαναρχίσουν οι συζητήσεις από εκεί που βρίσκονται σήμερα: στη διαπραγμάτευση μιας εκεχειρίας με τη Χαμάς, η οποία ασκεί σιδηρά εξουσία στη Γάζα, αλλά έχει επίσης κερδίσει τις παλαιστινιακές εκλογές. (...)
Πέραν αυτής της συζήτησης, υπάρχει μόνο μία άλλη προοπτική: θάνατος και πάλι θάνατος.